Δούλεψα ξανά σαν τρελή όλη την προηγούμενη εβδομάδα και το Σαββατοκύριακο. Υπάρχουν πεινασμένοι Πιουπίους σε όλο μου το σπίτι.

Προφανώς λοιπόν, ξεκίνησε με τον νόμο της μέγιστης ταλαιπωρίας. Επειδή ήμουν 200% στο πληκτρολόγιο, αλεξίπτωτο πλαγιάς, αναρρίχηση και ιστιοσανίδα, έπιασα μια ήπια τενοντίτιδα στον καρπό μου. Είναι πρακτικό λίγο πριν επιτεθεί στη συναρμολόγηση 30 πρωτοτύπων...

Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο να κανονίσουμε τη δουλειά για να ζητήσουμε όσο το δυνατόν λιγότερο το επώδυνο χέρι. Εδώ μου έσωσε τη ζωή το ηλεκτρικό κατσαβίδι.

Καθώς αυτά τα μηχανήματα δεν έχουν ποτέ μπαταρία, έλυσα το πρόβλημα με τον δικό μου τρόπο...

Λοιπόν τώρα τουλάχιστον έχω εκπαιδευτεί να δουλεύω στη γραμμή συναρμολόγησης.

Μετά τις μηχανικές λεπτομέρειες, τελείωσα τις κάρτες. Τα λίγα εξαρτήματα που έλειπαν έπρεπε να συγκολληθούν με το χέρι. Απαιτείται από την οδηγία RoHS χωρίς μόλυβδο, συγκόλληση.

Πάνω από όλα αυτά, τοποθέτησα μερικά για να δοκιμάσω μια τελευταία φορά. Ήθελα να είμαι σίγουρος πριν πνίξω τα χαρτιά στο βερνίκι tropicalization (για προστασία των κυκλωμάτων από την υγρασία).

Όλα λειτουργούσαν τέλεια. Αυτοί οι δύο φάροι αντιμετώπισαν ακόμη και την πρώτη τους καταιγίδα.

Τοποθέτησα ένα τρίτο Pioupiou σήμερα το πρωί στην οροφή του Xavier's, στην προσγείωση St-Hilaire-Du-Touvet.

Μπόρεσε ακόμη και να αντιμετωπίσει την καταιγίδα των 17 το απόγευμα που είχε προβλεφθεί meteo-paragliding.com

Μας κατέγραψε μερικές ριπές: (οι χρόνοι είναι σε UTC, πρέπει να προσθέσετε 2)

Οπότε όλα καλά μέχρι τώρα... 

Σε αυτή την καλή ορμή, μάζευα ήσυχα τους τελευταίους φάρους για να τους βάλω αύριο στο Ταχυδρομείο.

Και εκεί, το δράμα: Νιώθω μια κάρτα να ζεσταίνεται στο χέρι μου.

Υπάρχει ένας αρκετά γενικός κανόνας στα ηλεκτρονικά, που λέει ότι όταν καπνίζει δεν είναι καλό σημάδι.

Υπάρχει ένας άλλος μάλλον γενικός κανόνας στα ηλεκτρονικά, που λέει ότι το κάπνισμα είναι διασκέδαση. Αλλά για μια φορά γέλασα λιγότερο από ό,τι στα προαιρετικά εργαστήρια στο γυμνάσιο.

Μετά από έναν μεγάλο πανικό, εντόπισα το πρόβλημα:

Στο σχέδιο των σανίδων, ξέχασα να αφαιρέσω το επίπεδο γείωσης γύρω από τα κλιπ μπαταρίας. Είναι ηλίθιο λάθος. Έτσι σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις μπορεί να βραχυκυκλώσει. Αυτή είναι η χαρά των πρωτοτύπων.

Αποθηκεύτηκε, δεν είναι μη αναστρέψιμο. Θα πρέπει όμως να επιτεθείτε ένα-ένα στις κάρτες με το dremel για να διορθώσετε το ελάττωμα.

Νομίζω ότι θα πάμε ξανά για μια βδομάδα μυαλού!

Για να σας κάνω να περιμένετε, σας υπόσχομαι ότι θα σας φτιάξω μια όμορφη σελίδα για να αναλογιστείτε τις μετρήσεις του Pioupiou de Lumbin.

Και για να παρηγορηθώ, πάω να επιτεθώ σε έναν άλλο ντόπιο Πιούπιου. Φαίνεται πιο βρώσιμο αυτό 🙂

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ:

Τέλος ούτε και άσχημα, το drémel κάνει τη δουλειά τέλεια.

Περισσότερα από τριάντα χαρτιά για να χασάπη και να ξαναβερνίκωμα και όλα αυτά θα είναι απλώς μια παλιά ιστορία.

Στο μεταξύ, δοκίμασα ένα λειτουργικό Πιούπιου σήμερα το απόγευμα στη λίμνη Laffrey. Τα πήγε αρκετά καλά.

Αυτό το άρθρο σας λέει για τη γέννηση του Πιούπιου, ο πρώτος 100% αυτόνομος και προσιτός αισθητήρας για τη μέτρηση του ανέμου ζωντανά, ακόμα και όπου δεν υπάρχει ρεύμα ή internet.

Ανακαλύψτε τον Πιούπιου στην ιστοσελίδα του: http://pioupiou.fr