Καλός. Ακόμα διασκέδαζα. Υπάρχει ακόμη και ένας κύριος που με βοηθάει, και μου έκανε ένα ωραίο σχέδιο: Βλέπουμε την Πιούπιου μας, την προπέλα της και τα ρουλεμάν. (Εκεί μπορείς να δεις και άλλα κόλπα, όπως υπερβολική μόχλευση μεταξύ του ρουλεμάν και της προπέλας. Αλλά επειδή δεν ξέρω να σχεδιάζω τόσο καλά, κρατάω αυτήν την εικόνα εκεί.) Τέλος πάντων. Υπάρχει συγκεκριμένα ο άξονας της προπέλας. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο…
Είναι η ιστορία ενός άντρα, ένα βράδυ Παρασκευής, που κάθεται στο αλεξίπτωτό του σε μια γωνιά του σταθμού Γκρενόμπλ. Έχασε το τρένο του (πάλι!!!), οπότε περιμένει το επόμενο. Και ξαφνικά παίρνει την ευκαιρία να πει τη μικρή ιστορία της εβδομάδας. Το μαντέψατε, η ιστορία που θα σας διηγηθεί είναι του Πιούπιου. Σαν μια λίγο υπερβολικά μεγάλη εισαγωγή στον Πιούπιου, τον ξέρετε: είναι ένα πουλάκι. Είναι ένα πουλάκι που μόλις ξεκινάει...
Να λοιπόν, όπως υποσχέθηκε, η μικρή ιστορία της Παρασκευής. Στο πρόγραμμα αυτή την εβδομάδα: μοντελοποίηση πηλού, τρισδιάστατη εκτύπωση, παραλία παράδεισος και κβαντική φυσική. Ο Pioupiou ανανεώνεται Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το Pioupiou… είναι η τελευταία φορά που θα το δείτε: Τώρα που τα ηλεκτρονικά έχουν επιδείξει τις δυνατότητές τους, ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσετε τους μηχανικούς. Αντίο στο εμπορικό ανεμόμετρο, ανοίξτε τον δρόμο για την τεχνολογική ευρωστία. Η «Πιούπιου 3» λοιπόν αποσύρεται, για να ανοίξει δρόμος...
Ο Πιούπιου δεν είναι απλώς ένας αισθητήρας ανέμου. Είναι μια πραγματική περιπέτεια. Είναι μια περιπέτεια που οδηγούμε όλοι μαζί, με τον ίδιο στόχο: να δημιουργήσουμε καλύτερες πληροφορίες για τον καιρό για τις δραστηριότητές μας. Ας είμαστε ειλικρινείς: αν υπάρχει σήμερα ο Πιούπιου, φταίω τόσο εγώ όσο κι εσύ. Χωρίς αυτή την όμορφη κοινότητα που με στήριξε από την αρχή, δεν θα είχα ποτέ το κουράγιο να ξεκινήσω. Το έργο θα ήταν πιθανώς μια ακόμη ιδέα να μαζεύει σκόνη σε μια γωνιά…