Ik heb de hele week ervoor en in het weekend weer als een gek gewerkt. Er zijn overal in mijn huis hongerige Pioupious.

Het begon dus duidelijk met de wet van maximaal gedoe. Door 200% op het toetsenbord te zitten, paragliden, klimmen en windsurfen, kreeg ik een lichte peesontsteking in mijn pols. Het is praktisch net voor de aanval op de assemblage van 30 prototypes...

Het was daarom noodzakelijk om de baan zo in te richten dat er zo min mogelijk pijn aan de hand was. Dit is waar de elektrische schroevendraaier mijn leven heeft gered.

Omdat deze machines nooit een batterij hebben, heb ik het probleem op mijn eigen manier opgelost...

Nu ben ik tenminste opgeleid om aan de lopende band te werken.

Na de mechanische details maakte ik de kaarten af. De weinige ontbrekende onderdelen moesten met de hand worden gesoldeerd. Loodvrij, soldeer, RoHS-richtlijn vereist.

Dat alles voorbij, ik heb er een paar gemonteerd om nog een laatste keer te testen. Ik wilde het zeker weten voordat ik de kaarten in de tropenvernis verdronk (om de circuits tegen vocht te beschermen).

Alles werkte perfect. Deze twee bakens werden zelfs geconfronteerd met hun eerste storm.

Ik heb vanmorgen een derde Pioupiou geïnstalleerd op het dak van Xavier's, op de overloop van St-Hilaire-Du-Touvet.

Hij was zelfs in staat om de voorspelde storm van 17 uur het hoofd te bieden meteo-paragliding.com

Hij registreerde een paar windvlagen: (de tijden zijn in UTC, je moet er 2 bij optellen)

Dus tot nu toe ging alles goed... 

Op dit goede momentum was ik stilletjes de laatste bakens aan het verzamelen om ze morgen op het postkantoor te plaatsen.

En daar, het drama: ik voel een kaart warm worden in mijn hand.

Er is een vrij algemene regel in elektronica, die zegt dat wanneer het rookt, dit geen goed teken is.

Er is nog een vrij algemene regel in de elektronica, die zegt dat roken leuk is. Maar voor een keer lachte ik minder dan tijdens keuzevakken op de middelbare school.

Na een grote paniek identificeerde ik het probleem:

Bij het tekenen van de borden vergat ik het grondvlak rond de batterijklemmen te verwijderen. Het is een domme fout. Dus in sommige speciale gevallen kan er kortsluiting ontstaan. Dat is het leuke van prototypes.

Opgeslagen, het is niet onomkeerbaar. Maar je zult de kaarten nog steeds een voor een moeten aanvallen met de dremel om het defect te corrigeren.

Ik denk dat we weer op weg zijn voor een weekje hersenkraken!

Om je te laten wachten, beloof ik dat ik een mooie pagina voor je zal maken om de afmetingen van Pioupiou de Lumbin te overdenken.

En om mezelf te troosten, ga ik een andere lokale Pioupiou aanvallen. Ziet er eetbaarder uit deze 🙂

WOENSDAGAVOND UPDATE:

Eindelijk niet eens slecht, de dremel doet zijn werk perfect.

Meer dan dertig kaarten om te slachten en opnieuw te vernissen en dat zal maar een oud verhaal zijn.

Ondertussen heb ik vanmiddag een functionele Pioupiou getest bij Lake Laffrey. Hij deed het vrij goed.

Dit artikel vertelt je over de geboorte van Piou Piou, de eerste 100% autonome en betaalbare sensor die live de wind meet, ook als er geen elektriciteit of internet is.

Ontdek Pioupiou op zijn website: http://pioupiou.fr