Dat is het!

De eerste serie prototypes is naar La Poste gegaan!

Over een paar dagen zal Pioupious beginnen te bloeien op paragliding-starts en op kitespots.

Ik zou markeren "het was een heel avontuur". Maar nee: het is meer het allereerste begin van een groot avontuur 😉 Nu de prototypes zijn verzonden, kan ik de bestellingen lanceren. Dit is het startschot waarop ik zat te wachten.

Dat is best goed, het artikel in het FFVL-magazine is zojuist verschenen:

Maar maar maar... Het is @BalisePioupiou in de Mag van de @FFVL ! Erg leuk om te lezen @nb4ld tijdens het ontbijt. pic.twitter.com/Id8koZRg4j

— Geraldine Lepere (@Gelepere) 21 June 2014

En sindsdien staat mijn telefoon niet meer stil. Ik krijg ook veel e-mails.

Oh ja, want in het artikel staat dat de bestellingen al openstaan. Behalve dat het artikel, ik schreef het begin mei. En dat op dat moment, ik had niet verwacht dat de kaarten zouden verdwijnen rook maken.

Leuke ontwerpen

Bij afwezigheid van reeds openstaande bestellingen - het gebeurt, dat beloof ik - je kunt al nadenken over de lezingen van de allereerste pioupiou: http://pioupiou.fr/1 (gemakkelijk te onthouden, het adres!).

Nogmaals, dit is custom-driven engineering. Ik verberg niet voor u dat ik, voordat ik dat deed, even heb gekeken naar wat er door de concurrentie werd gedaan.

Ik was zeer verrast: terwijl metingen van de gemiddelde wind en windvlagen vaak worden gevonden, wordt de minimale wind bijna systematisch vergeten. Dat is jammer. Mollen zijn belangrijk! Speciaal voor het zweefvliegen, kiten en boarden!

Dus hier is een eerste poging tot een "zelfgemaakte" windgrafiek.

De donkere lijn is de gemiddelde wind, met de min/max amplitude op de achtergrond.

Ik stel me voor dat we ons op deze manier beter bewust zijn van de regelmaat van de wind.

Het schilderij ook

Maar voordat we met de computer gingen spelen, moesten we eerst de oude verfkwasten van de basisschool tevoorschijn halen.

Wat goed is aan elektronica, is dat bugfixes nog steeds veel leuker zijn dan wanneer je met software bezig bent...

Dus maakte ik een kleine omweg naar Bricoman, om mezelf te verlossen van de twaalf euro die een nep-Drémel kost. (voor deze prijs durf ik me niet eens voor te stellen onder welke omstandigheden ze zijn gemaakt).

Hoe dan ook, toen de ongeveer dertig kaarten door de molen waren gegaan, heb ik drie bommen toetsenbordreiniger leeggemaakt om alles af te stoffen.

De caissière in de supermarkt moet me voor een drugsverslaafde hebben gehouden, maar tegelijkertijd is het met drie euro de bom nog steeds goedkoper dan het kopen van een compressor.

Ik investeerde liever in mijn toekomst, met een mooi masker om de goede dampen van tolueen in te ademen.

We komen schilderen...

Omdat ik mijn kaarten had beschadigd, leek het logisch om ze opnieuw te vernissen om ze te beschermen tegen oxidatie.

Maar dat is niet het echte voorwendsel.

Sterker nog, ik had deze bus al lang geleden gekocht. Het heet "Tropicalization Varnish". En zoals de naam al doet vermoeden, is het gemaakt om de kaarten te tropicaliseren, dat wil zeggen om ze te beschermen tegen vijandige omgevingen.

Concreet smeren we het over de hele plank, waarbij we de onderdelen bedekken, zodat het waterdicht wordt. Zo is Pioupiou niet meer bang voor vocht. Ik kan ermee spelen in mijn bad.

Het moment van de waarheid

Tot slot, voordat alles in vernis werd verdronken, bleef de laatste fundamentele stap over: door de Pioupiou-boom gaan!

Doelstelling: de werking van elk baken verzekeren. Om er zeker van te zijn dat ze allemaal ongeveer hetzelfde zeggen.

Het was net na de collectieve zonnesessie, om de zonnepanelen en de acculading te testen.

Trouwens, ik geloof dat sommige batterijen kapot zijn gegaan tijdens mijn geïmproviseerde kortsluitingen. Dat gezegd hebbende, heb ik bewust de keuze gemaakt om ze toch te gebruiken. Hierdoor kan ik hun gedrag op de lange termijn bestuderen. En in het slechtste geval, als ze de zomer niet halen, zien we elkaar op de Coupe Icare om ze uit te wisselen...

Beter dan de UV-cabine voor de recalcitrant:

Ik zal je nog heel veel dingen te vertellen hebben. Maar aangezien de computerklok 00:47 aangeeft, stoppen we daar. Morgen ga ik er vroeg op terug!

Het is een gekke baan, maar ik ben nog nooit in mijn leven zo gestimuleerd geweest. Ik heb het naar mijn zin en mijn pink zegt me dat dit nog maar het begin is. Dat is echt wat de school me niet wist te geven. Het is jammer: zonder die eeuwige verveling zijn we gemaakt om heel goed met elkaar om te gaan.

Eindelijk, als ik school niet zo vaak had overgeslagen om computer en paragliding te doen, zou ik hier niet weer spelen 😉

Bonus voor Engelstaligen: Coder's High − Programmeren is net als drugs, behalve dat de dealer je betaalt.

Dit artikel is een hoofdstuk in de geschiedenis van Piou Piou, het unieke weerbaken.

Als dit project je na aan het hart ligt, kun je ons de middelen geven om Pioupiou te verbeteren en de rest van zijn familie uit te vinden. Alle ingezamelde donaties worden exclusief toegewezen aan het budget voor onderzoek en ontwikkeling.

U kunt ons ook een te betalen cheque sturen naar Bac plus nul, 12 rue Servan, 38000 Grenoble. (voeg een korte notitie toe).