Goed. Ik had nog steeds plezier. Er is zelfs een meneer die me helpt, en die een mooie tekening voor me heeft gemaakt: We zien onze Pioupiou, zijn propeller en kogellagers. (Je kunt daar ook andere trucs zien, zoals te veel hefboomwerking tussen het lager en de propeller. Maar aangezien ik niet zo goed kan tekenen, houd ik deze afbeelding daar.) Hoe dan ook. Er is met name het draaipunt van de propeller. Dit is HET kritieke punt...
Het is het verhaal van een man die op een vrijdagavond op zijn paraglider zit in een hoek van het station van Grenoble. Hij heeft zijn trein gemist (alweer!!!), dus hij wacht op de volgende. En plotseling maakt hij van de gelegenheid gebruik om zijn kleine verhaal van de week te vertellen. Je raadt het al, het verhaal dat hij je gaat vertellen is dat van Pioupiou. Als een iets te lange intro Pioupiou, je kent hem: hij is een klein vogeltje. Het is een vogeltje dat net begint...
Dus hier is, zoals beloofd, het verhaaltje van vrijdag. Op het programma deze week: boetseren van klei, 3D printen, paradijselijk strand en kwantumfysica. Pioupiou krijgt een make-over Kijk eens goed naar deze Pioupiou... het is de laatste keer dat je hem ziet: Nu de elektronica zijn capaciteiten heeft bewezen, is het tijd om de mechanica aan te pakken. Weg met de commerciële anemometer, maak plaats voor technologische robuustheid. "Pioupiou 0" gaat dus met pensioen, om plaats te maken...
Pioupiou is niet zomaar een windsensor. Het is een echt avontuur. Het is een avontuur dat we allemaal samen aangaan, met hetzelfde doel: betere weersinformatie bouwen voor onze activiteiten. Laten we eerlijk zijn: als Pioupiou vandaag bestaat, is het net zo goed mijn schuld als die van jou. Zonder deze prachtige gemeenschap die me vanaf het begin heeft gesteund, had ik nooit de moed gehad om te beginnen. Het project zou waarschijnlijk weer een idee zijn dat stof in een hoek ligt te vergaren...