Het is het verhaal van een man die op een vrijdagavond op zijn paraglider zit in een hoek van het station van Grenoble. Hij heeft zijn trein gemist (alweer!!!), dus hij wacht op de volgende. En plotseling maakt hij van de gelegenheid gebruik om zijn kleine verhaal van de week te vertellen.

Je raadt het al, het verhaal dat hij je gaat vertellen is dat van Pioupiou.

Zoals een iets te lange intro

Pioupiou, je kent hem: hij is een vogeltje. Het is een kleine vogel die net met zijn vleugels begint te klapperen, maar die binnenkort de felle wind vanaf de top van de berg zal moeten trotseren.

Kort. Pioupiou, het is een geweldig LEGO-spel!

Oké, dat is een beetje een snelle overgang. Maar ik word niet betaald om mooie overgangen te maken. En trouwens, ik ben nog niet eens betaald. Bovendien werk ik voor mezelf, dus ik heb het recht om alle onzin te verkondigen die ik wil. En dan verdomme. Geweldig...

Kort. (Ik zeg graag "kort")

Pioupiou, het is een geweldig LEGO-spel!

Het zit vol met kleine blokjes om in elkaar te zetten, om aan het eind iets cools te maken. De vraag is gewoon om te weten welke blokken te monteren? ", en ook " hoe? .

Dus laten we beginnen met de beoordelingen: la semaine dernière, heb ik je globaal uitgelegd welke vorm ik aan het object wilde geven, en welke technieken ik erin wilde stoppen.

Maar uiteindelijk was dat een beetje zoals het verhaal van " Ik wil een spaceshuttle bouwen met mijn LEGO's, en dan heeft die drie reactoren ". Laten we deze instructie aan kinderen geven en kijken hoeveel verschillende spaceshuttles ze voor ons zullen maken.

Behalve dat we geen spaceshuttle willen bouwen van LEGO's, maar zoiets als dit:

Een LEGO-weerstation gestolen van het net

Dit begint interessant te worden 

Dus de eerste vraag die we onszelf moeten stellen is: welke stenen hebben we? .

In feite zijn er al genoeg stenen die we al hebben. Omdat ik dit voorjaar al de eerste prototypes van Pioupiou had gemaakt, kan ik veel dingen hergebruiken. De zonne-energie, de elektronica, de antenne, het is aangeschaft.

Het blijft om te zorgen voor de behuizing, de propeller en wat er tussen de twee moet worden geplaatst.

Ik hou van je plastic

Voor de doos. We hebben nu een geschatte vorm.

Het enige dat we nodig hebben, is de exacte vorm weten van wat we erin gaan stoppen. Dat is precies het werk dat ik nu doe.

Zodra we die hebben, kunnen we € 15 uitgeven aan mallen om de uiteindelijke vorm te maken. Ik sta te popelen om.

Maar gezien de prijs van het ding, zal het niet crashen. Gelukkig heb ik meerdere kunststofexperts die me aanbood om te helpen. En we kunnen eerst een beetje prototyping doen. Ik zal het je te zijner tijd laten zien.

Je trekt me serieus aan

We hadden gepraat van magneten.

De vraag was: als we een magneet op de propeller plaatsen, zal dat dan het kompas verstoren? ". Dus haalde ik de rekenmachine tevoorschijn om het allemaal te controleren.

In werkelijkheid heb ik geen wetenschappelijke berekeningen gemaakt. Ik vond net in Google een Excel-sheet " magnetische veldsterkte rekenmachine .

Hoe dan ook, ze gaf me het antwoord dat ik verwachtte: als de magneet klein genoeg is, verdwijnt het magnetische veld snel. Ik heb de cijfers niet meer voor me, maar toch. Als we een magneet van 2 mm op 10 cm van het kompas hebben, heeft hij er geen last van.

Nou, wiskunde en theorie is goed. Maar ik vind het leuk om dingen met mijn handen te doen. Dus bestelde ik veel kleine magneten om echte tests uit te voeren. Volgende week heb ik ze.

Voel je het goed?

Dus als we een magneet hebben die op de millimeter grenst, hebben we een redelijk gevoelige sensor nodig om die te detecteren.

Kort. Je kent het verhaal: Google…

Dus vond ik een sensor op basis van TMR-technologie: Tunneled Magneto-Resistance. Het is net als de beroemde Giant Magneto-Resistance (GMR) ik vertelde je over, maar dan in een nog meer hightech uitvoering.

De automaat wordt gebeld MMS2X1H. Het kost een dollar, trekt 1,4 microampère en kan een klein magnetisch veld detecteren. Het is perfect.

De site van de fabrikant is in het Chinees, maar ik heb eindelijk een paar exemplaren kunnen bestellen om te testen. Lang leve de postbode!

Het rolt mijn kip

Als het elektronische gedeelte eenmaal ver gevorderd is, is het ook nodig om geïnteresseerd te zijn in de mechanica.

Het meest kritieke onderdeel zal het ding zijn dat de propeller laat draaien. Stel je voor: het moet bestand zijn tegen alle weersomstandigheden, met constante wind, gedurende één of meerdere jaren.

Ik deed allerlei slimme berekeningen om veroudering in te schatten. Het resultaat is dat kogellagers van goede kwaliteit waarschijnlijk de slag kunnen slaan. Wat op de lange termijn zal ontbreken, is smering. Door RVS te nemen zullen we de schade beperken, maar waarschijnlijk zal het nodig zijn om ze van tijd tot tijd te vervangen.

Mijn keuze viel op mooi genaamde 623-2RS lagers.

« 623 », het betekent: binnendiameter 3 mm, buitendiameter 10 mm, breedte 4 mm. Logisch toch?

En de " 2RS ", het betekent dat ze zijn" verzegeld » : voorzien van een rubberen zijde om de kogels en het vet te beschermen tegen water en stof.

Het interessante is dat dit lagermodel zeer wijdverspreid is in de industrie. Ze zijn dus niet alleen niet te duur, maar ze zijn ook vrij gemakkelijk te vinden. Praktisch dus, de dag dat we ze moeten vervangen. Het is het soort ding dat je kunt zien in skateboards, op afstand bestuurbare auto's of zelfs vismolens.

Als het sterk genoeg is voor een skateboard, zou het voor de propeller van onze kleine Pioupiou moeten gaan.

Eén ding moet echter worden gevalideerd: controleer of het afdichtrubber de rotatie niet te veel hindert. We willen nog steeds dat het onze propeller laat draaien! En aangezien ik de wiskunde daarvoor niet kon vinden, bestelde ik heel veel lagers om te proberen.

Sorry, ik ga scheiden!

Kort. Volgende week gaat het kerst in de brievenbus.

Het wordt zo kerstmis dat ik met dat alles en de 3D-printer van vorige week mijn creditcardlimiet heb overschreden. En daar was het de tragedie. Echt.

Dus belde ik mijn (te) lieve Banque Postale, om hen te vragen het plafond op mijn kaart voor deze maand te verhogen. Niets meer normaal.

Behalve dat ik 4 dagen later mijn kaart nog steeds niet kon gebruiken. Ik kreeg zelfs een charmante brief van hen: Door de huidige situatie van uw rekening kunt u uw betalingslimiet niet verhogen. '

Ik geloofde in een fout, omdat de " huidige status van mijn account nog een tegoed van iets meer dan € 30.

Nadat ik veel te veel tijd aan de telefoon had verspild, kreeg ik te horen " dat we het plafond voor dit type kaart niet langer verhogen ". En " je hebt niet genoeg anciënniteit bij ons om een ​​kaart met een hogere limiet te hebben .

Kortom, ik heb niet het recht om mijn geld aan werk uit te geven... Ik vind het nogal grotesk, aangezien het een account is genaamd " Professionnel ". Ik zie niet in hoe een professional kan samenwerken met een bank die hem niet toestaat kaartbetalingen te doen.

Dus in plaats van een maand te wachten tot mijn kaart weer functioneel was, veranderde ik liever van bank. Zo heb ik binnen een week een nieuwe kaart. Het is sneller.

Ik verloor nog steeds twee dagen om een ​​andere bank te vinden, correct. Ook dat is een heel avontuur. Twee vroegen me om een ​​businessplan om een ​​rekening te openen. Ik kom om geld te storten, niet om een ​​tegoed te vragen! Een van hen vroeg me zelfs om een ​​cv. Het volstaat te zeggen dat ik er niet op aandrong. Het is verbazingwekkend hoe deze banken 20 jaar achter lijken te lopen.

Maar uiteindelijk werd ik Banque Rhône Alpes aanbevolen, een dochteronderneming van Crédit du Nord. Ik kon daar zonder zorgen een rekening openen. We zullen zien wat er op de lange termijn gebeurt. Hoe dan ook, ik had het allemaal zonder kunnen doen.

Hopelijk is volgende week constructiever.