İyi ve kötü haberlerim var. İyi haber şu ki, uçak gövdesini teslim aldım. Kötü haber şu ki, güzel fotoğrafları çeken kamerayı nereye koyduğumu artık bilmiyorum. Yani gerçek hayatta görmek istiyorsanız yarın aperitife gelin. Kısa bilgi. Plastik kötü görünmüyor. Güzel, parlak ve hatta birbirine uyuyor! Aksine rahatladım. Unutmayalım ki bu hayatımda yaptığım ikinci plastik parça. Orada…
Eksik olan tek şey elektronikti. Ve bitti. Kartların yapımı için siparişi az önce gönderdim. Bir sürü kart! Çok küçük olan: Ve ikinci küçük (ama yine de daha büyük): Şey, bir de kuyruk var ama şimdilik onu unutalım. Yani hepsini 500 ile çarparsak, bu çok fazla kart demektir. O kadar çok kart var ki biraz düzenlemeniz gerekiyor. Ben de hazırladım…
İyi hissediyorum… La lala lala lala… Pervaneleri aldım… La lala lala lala… Çok iyiler… La lala lala lala… Ayrıca iyi dönüyorlar… La lala lala lala… İyiler… İyiler… La lala laaaaaaa ………… … … … … … Anlayacaksınız − bu sefer doğru olan bu! Son olarak, ilk arızalanan pervaneler konusunda şanslı olduğumuzu düşünüyorum. Üretici kendi üzerine baskı yapmak zorunda kaldı. Yeniden yaptılar...
İşte geçen haftadan haberler. Boo, iyi değil, geç. Karta son bir kez ince ayar yapmak için 8 Mayıs'ın (tatil) tamamını bir elektronik danışmanında geçirdim. Bu yüzden akşam eve geldiğimde hafta sonu için internetten uzakta kaçırıldım. Bu sabah panik havasındaydı: İyi haber şu ki, elektronik kısım artık tamamlandı. Yapacak son birkaç testim var ve 500'ü üretmeye başlıyorum…