İşte bitti. Sonunda hastalık izni kutusuna geldim. Yamaç paraşütü sezonuna resmen hazırım.

Oldukça komik bir duygu. Yine boş zamanım var. Pazar günü işe gitmediğim için artık kendimi suçlu hissetmiyorum (!!!).

Almak ! Bu blogu sürdürmek için iyi bir zaman. Terk edilmiş, zavallı küçük gazete. Doktor zihnimi boşaltmam için yazmamı tavsiye etti - yani bu oldukça iyi.

Aslında bu blogu oldukça beğendim. Cuma-Cumartesi sabah ritüeli haline gelmişti. Ne mutluluktu! Harika bir kahkaha. Beklenmedik bir başarı – bazen aynı gün içinde 1000 okuyucu! Ve aynı zamanda harika bir can simidi: Eğer proje başarısız olsaydı, bundan harika bir hikaye anlatabilirdim. Ben de öyle düşündüm. Geriye dönüp bakıldığında, gerçek yaşam çizgisi şu küçük zevk anıydı: her hafta, gerçek sorunları düşünmeden tam bir yarım gün kaçış. Sadece yazı, dudaklardaki gülümseme. Yazmak güzel. Yeterince yazmıyoruz.

Sonra kendimi işte boğulurken buldum. Dalgaların ortasında yapayalnız. Yazmak için daha fazla zaman yok. Şamandıra uzaklaştı ve sonunda ufka karıştı. O ve ben, fırtınada boğulduk.

Zaman çabuk geçti. En ufak bir ciddi makale olmadan iki buçuk yıl.

Ancak çok şey oldu! Belçikalılarla Le Pioupiou 2, yamaç paraşütünü durdurmak, Gotlarla Le Pioupiou 2, evlilik, Pioupiou'nun Odyssey'i 2, Las Vegas'ta striptizciler, Pioupiou'nun 12 emeği 2, kızımın doğumu, Le Pioupiou 2 Normanlar'da, rüzgarlık, Olimpiyat Oyunlarındaki Le Pioupiou 2, yürüyen küçük kız ve son olarak La Zizanie…

Yani resmi: Bac Plus Zéro blogu geri döndü. Ve sana söyleyecek çok şeyim var!

Devam edecek.

Yine de, küçük bir not, "tüm çekincelere tabi olarak ve genel olarak herhangi bir önyargılı tanıma olmaksızın": Size şunu hatırlatırımbu benim kişisel blogum. "Ben" Pioupiou değildir ve Pioupiou muhtemelen "ben"in söylediklerini onaylamıyordur.  Pioupiou ile ilgili her şey için asıl gerçek support@pioupiou.com adresinden sorulabilir. . Burada "ben" muhtemelen sadece saçma sapan konuşuyor ve "ben" Pioupiou ile ilgili hiçbir şeye cevap vermeyeceğim.

Yorumlar yeniden açıldı.